De uitgave komt steeds dichterbij
Ik heb goed nieuws voor jullie... De eindversie van mijn nieuwe manuscript ligt bij de uitgever! Het zal niet lang meer duren voordat ik het tastbare bewijs van 'Vlucht voor het donker' in mijn handen mag houden.
Sinds ik de eindversie heb verzonden, lijk ik wel een soort stuiterbal. Mijn energie geraakt niet op en mijn voeten hebben al heel wat kilometers afgelegd - al dan niet springend.
Moeilijkheden tijdens het schrijven
Het schrijven van dit verhaal ging niet zonder slag of stoot. Omdat ik na het schrijven van 'Vlucht voor het donker' aan een volledig nieuw manuscript was begonnen, zaten de personages niet meer zo gedetailleerd in mijn hoofd. Uiteraard kende ik hun karaktereigenschappen nog, maar ik twijfelde hier en daar over uiterlijke kenmerken en over kleine details. Om mijn onzekerheid weg te nemen, herlas ik mijn debuutroman. Ik noteerde de vragen waarmee ik achterbleef zodat ik deze niet onbeantwoord zou laten in het tweede deel. Met veel goede moed begon ik te schrijven.
Plots werd onzekerheid een vijand van me. Ik twijfelde over de start van mijn verhaal en vroeg me af of het karakter van mijn personages niet te veel afweek van mijn debuutroman. Iedere geschreven zin liet mij twijfelen aan mijn kunnen, totdat typen niet meer ging. Wat nu? Ik besloot mijn eerste hoofdstuk door de sturen naar iemand die 'Vlucht voor het donker' had gelezen en legde haar mijn onzekerheden voor. Zij wist mij vervolgens gerust te stellen met slechts enkele woorden. Ik besloot mijn vijand te negeren en verder te gaan daar waar ik gebleven was. Er ontstond opnieuw ruimte in mijn hoofd om creatief te denken.
Stroomversnelling
Op een zeker moment, liep ik opnieuw tegen een moeilijkheid aan. (In mijn nawoord zal je kunnen lezen over welke moeilijkheid ik het nu heb.) Maar eens ik hier een oplossing voor had gevonden, ging alles in een stroomversnelling. Het manuscript was binnen een korte tijd klaar en ik was trots op het verhaal. Ik stuurde het bestand naar mijn uitgever en wachtte gespannen af. Een tiental dagen later kreeg ik een mail binnen met tips van de redacteur die het geredigeerd had.
In tegenstelling tot sommige anderen die ik ken, heb ik allesbehalve een hekel aan de herschrijfronde. Er kruipt veel tijd in, dat ga ik zeker niet ontkennen. Maar het werken aan een betere versie van je manuscript is voor mij het mooiste moment in het hele proces. Ik hou van de feedback die ik ontvang. Het duurde dan ook niet lang voordat ik klaar was met de herschrijfronde.
Niet veel later ontving ik opnieuw een mail met enkele woorden van mijn redacteur: 'Deirdre heeft veel voorstellen ter harte genomen en is in sommige gevallen kritisch bij haar standpunt gebleven. Ze mag trots zijn op haar resultaat.'
O ja, ik stuiter ondertussen opnieuw door mijn woonkamer! Ik kijk er naar uit om dit verhaal met jullie te delen! Hou mijn website en mijn instagrampagina in de gaten als je op de hoogte wilt blijven van dit avontuur.
Reactie plaatsen
Reacties